Carmen: "Als je nooit dik bent geweest, weet je niet hoe het voelt om door volslagen vreemden uitgelachen te worden"

Carmen kampte haar hele volwassen leven met overgewicht. Ze werd meer dan eens zomaar op straat nageroepen en alleen al bij de gedachte aan het huis verlaten, kwamen er allerlei angstgevoelens naar boven.

Carmen (38): "Ik was dik. Maar ik bedoel écht dik. Dat je in speciale winkels je kleding moet kopen-dik. Uitgelachen op straat-dik. Niet meer fatsoenlijk kunnen stappen-dik. Niet in een vliegtuigstoel passen-dik. Mijn hele volwassen leven was ik bang wanneer ik naar buiten ging. Als je nooit dik bent geweest, lijkt het idee dat mensen in voorbijrijdende auto's je op straat zouden kunnen uitschelden, alleen maar omdat je te zwaar bent misschien onwaarschijnlijk. Dat is het niet. Het is me vaak overkomen. En de ondraaglijke schaamte als het gebeurde in het bijzijn van een vriendin was moeilijk te verdragen.

"Ik bleef vaak binnen als ik de buitenwereld niet aankon"

Dan was er ook de bezorgdheid over waar we heen zouden gaan. Zou ik wel in de stoel passen? Zou het een vermoeiende wandeling worden? Wat als ik werd aangestaard en er over me werd gefluisterd? Ik was zeker geen kluizenaar, maar ik bleef vaak binnen als ik de buitenwereld niet aankon. Het was verschrikkelijk, maar toch duurde het jaren voordat ik de wilskracht, de moed of een combinatie van de twee had om er iets aan te doen.

Toen ik 35 werd, was het voor mij gedaan. Het is onmogelijk om één gebeurtenis aan te wijzen die me ertoe aanzette om actie te ondernemen. Was het de voorbereiding om voor de eerste keer van job te veranderen? Was het de laatste foto van mij en mijn opa, die ik niet kon verdragen om naar te kijken? Het was alles en niets. Het enige wat ik wist was dat mijn leven niet de moeite waard was als ik geen verandering bracht.

"Noem mij gerust een levensgenieter"

Het traject naar een maagoperatie

Ja, en toen begon wat ik 'de grote zoektocht' noem. Want waar begin je? Ik heb werkelijk van alles geprobeerd. Het begon met maaltijd vervangende afslankshakes. Dom ja, want iedereen wéét dat die dingen troep zijn en je er misschien wel mee afslankt, maar niet gezond voor je zijn. Ik hield het nog geen twee dagen vol. Ik was gewend veel te eten (noem mij gerust een levensgenieter) en drie mottige shakes vulden precies mijn kleine, dikke teen! Vervolgens zijn -in willekeurige volgorde- Weigth Watchers, het Keto-dieet, afslankpillen, het soepdieet,... gepasseerd. Heb ik ge-intermittend fast totdat ik  nog geen ons verloor en koolhydraten tot mijn grote verdriet laten laten staan. Het resultaat? Ik verloor wel gewicht, maar het kostte mij steeds te veel moeite om het vol te houden (bourgondiër, weet je wel) en de kilo's kwamen er terug bij. Ik was dat jojo-effect op een bepaald moment zó beu en ik kon geen motivatie meer vinden om terug een dieet te starten.

Ik was zo wanhopig, dat ik in het traject van een maagoperatie ben gestapt. Op internet las ik allerlei positieve verhalen en als ik de de voor- en nafoto's moest geloven, was dit dé oplossing. Ik heb alle testen doorstaan en na het laatste gesprek met de arts, werd er zelfs een datum vastgesteld. Maar ik durfde niet. Het idee dat er in mijn lichaam werd gesneden en dat ik daarna zeer weinig meer kon eten, deed me twijfelen. Dat ik weinig kon eten, was toch juist goed om gewicht te verliezen? Want op wilskracht lukte het niet. Ik heb er nachtenlang niet van kunnen slapen en besloot op het laatste moment toch van de operatie af te zien. Het voelde gewoon niet goed aan. 

"Het is geen mirakelmiddel", waarschuwde ze me nog

Een maand SkinnyLove en geen gram eraf 

Toen ik mijn hart weer eens luchtte bij een collega, vertelde ze me over SkinnyLove. Een natuurlijke afslankkuur op basis van kruidenextracten en fruitvezels. Geen maaltijdvervanger, maar iets waarbij ik minder trek in zoet zou krijgen en goed was voor de vetverbranding. "Het is geen mirakelmiddel,", waarschuwde ze me nog "maar wie weet helpt het je om langzaam maar zeker af te slanken en je levensstijl aan te passen." Natuurlijk geloofde ik haar niet en natuurlijk hoopte ik op een mirakelmiddel. Zo'n drankje dat in geen tijd al je overtollige kilo's laat verdwijnen, zonder dat je iets aan hoeft te passen! Ja, dat werkte niet en na een maand was er dus geen gram af. 

Toch besloot ik door te zetten. Inmiddels had ik veel positieve ervaringen gelezen en begreep ik dat ik geduld moest hebben en de rest vanzelf wel zou volgen. Na die maand merkte ik dat ik minder behoefte had aan zoete dingen en ik sneller vol zat. Dat was een vreemde gewaarwording voor iemand die 24 op 7 bezig was met snoepen en eten, eten eten! Langzaamaan gingen de kilo's eraf. Dat is zeker niet ter snelst gegaan. En ja, ik eet nu anders dan voorheen. Maar nu omdat ik het echt lekker vind, zodat ik geen dingen hoef te laten die ik heel graag wil. Eindigt mijn grote zoektocht hier? Ik denk van wel!"